subaşındaki_ANKA_(namekan)

Güneş yorgun söyle bana hangi iklime doğar ay şimdi ve kimin gölgesi başlar kimin batar,
“…………….….iyi bir insandın sen masallar isteyebilirdim senden” (cümlesiyle) diye bitirmiştim bir yaşamı.

Öğrendim ki masallar yoktu hayatımızda.. geç olmuştu ama bütün gecikmelerime rağmen öğrendim-öğrettiler..

Büyüler bozulmuştu, karanlığı-karanlığımızı aydınlatan büyüler..

Bin bir gece masallarından kopup gelen bir kuş vardı avuçlarımda, “Zümrüdü Anka”ydı adı, ben öğrenmişti. Kimse okumamıştı, anlatmamıştı kaf dağında yaşayan o kuşu, o masalı..
Ama ben öğrendim.. nedense sevdim Zümrüdü Anka’yı bilinçaltıydı beklide.. avuçlarımın içindeydi ..

Yanıyor avuçlarım, kül oluyor her şey masallar, kahramanlar da..

Şimdi bildik labirentlerin içinde
Bildik yaşamlarla çarpıyor yüreğim
Bu aşinalıktı beni kör eden
Belki de
Baktığım aynalarda
Bir başka bana rastlamaktan korkuyordum
Kapattım gözlerimi
Karanlıktı her şey
İçimdeki tüm aynalar avuçlarımda kırıldı…

( bir masalı özlüyor çünkü çoğu zaman insan..)
(kuzey Afrika_masal_insan_ay_ışık)
_akrep